Około 30% przypadków niedrobnokomórkowego raka płuca jest w Polsce wykrywanych w stopniu zaawansowania IIIA i IIIB. Tylko niewielka część chorych z tej grupy ma szanse na chirurgiczne usunięcie guza. Jeśli nowotwór jest miejscowo zaawansowany i nieoperacyjny – częściej konieczna jest radykalna radiochemioterapia.
Wykrycie NDRP w stopniu zaawansowania IIIA lub IIIB i szybkie wdrożenie odpowiedniego leczenia we współpracy z onkologiem klinicznym i radioterapeutą może dać choremu szansę nawet na trwałe wyleczenie.
Co oznacza leczenie konsolidujące i jak wyglądają możliwości jego praktycznego zastosowania w terapii raka płuca – wyjaśnia prof. Dariusz M. Kowalski w rozmowie z red. Katarzyną Matusewicz. Wywiad został opublikowany na łamach Pulsu Medycyny.
„W radiochemioterapii istnieją dwie metody: leczenie sekwencyjne i jednoczasowe. W pierwszym przypadku podajemy pacjentowi dwa, maksymalnie trzy cykle chemioterapii, a następnie stosujemy radykalną radioterapię. Natomiast w drugim przypadku chory poddawany jest jednocześnie radiochemioterapii w dwóch lub trzech cyklach. Ta druga metoda wykazuje znacznie większą skuteczność”.
Leczenie pacjenta z niedrobnokomórkowym rakiem płuca powinno być bez wątpienia wielodyscyplinarne. Wśród specjalistów konsylium diagnostyczno-terapeutycznego powinni znaleźć się — oprócz pulmonologa — także: onkolog kliniczny, chirurg, radioterapeuta czy specjalista diagnostyki obrazowej i/lub biologii molekularnej.
„Pacjent, który od początku nie ma ułożonego planu leczenia, jest pacjentem straconym. Z publikacji naukowych, ale też codziennej praktyki wynika, że zarówno kwalifikacja pacjentów do określonej metody terapii, jak i samo leczenie przez wielospecjalistyczny zespół jest skuteczniejsze”.
Dotychczas w przypadku radiochemioterapii było prowadzonych kilkanaście badań klinicznych z tzw. próbą intensyfikacji leczenia chemicznego, ale wszystkie one zakończyły się fiaskiem
Badanie PACIFIC jest pierwszym, w którym uzyskano tak olbrzymią znamienność statystyczną, w tym tak dużą poprawę czasu wolnego od progresji u pacjentów z miejscowo zaawansowanym, nieoperacyjnym NDRP. Odsetek przeżycia całkowitego był najwyższy w grupie, w której zastosowano leczenie konsolidujące przez 12 miesięcy. Pacjentom tym przez rok podawano co 2 tygodnie durwalumab po wcześniejszym zastosowaniu jednoczesnej radiochemioterapii. Wyniki takiego leczenia to niezaprzeczalny sukces.”
Pełen artykuł dostępny jest na www.pulsmedycyny.pl
ZOBACZ WIĘCEJ:
Na czym polega radiochemioterapia
Immunoterapia raka płuca w stopniu III
